مطالعه پراكندگي خشكسالي‌هاي استان اصفهان و پيش‌بيني زماني دوره برگشت‌هاي آن با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي

زهره مريانجي، دلناز اوحدي

1.دانشجوي دکتري اقليم‌شناسي دانشگاه اصفهان وکارشناس ارشد هواشناسي همدان

2.کارشناس ارشد هواشناسي کشاورزي اداره کل هواشناسي استان اصفهان

چكيده:

به منظور بررسي و تحليل آماري خشكسالي‌هاي استان و پيش‌بيني زماني دوره برگشت‌هاي آن از آمار20 ايستگاه هواشناسي در يک دوره20 ساله (2005-1986) استفاده شده است كه بعد از انجام كليه آزمون‌هاي آماري و تاييد اين آمار از لحاظ همگني، شاخص گيبس‌وموهر به منظور مطالعه خشکسالي اين ايستگاه‌ها محاسبه گرديد. با توجه به اين شاخص و مطالعه شدت، مدت و فراواني خشكسالي‌ها، ايستگاه‌هاي امين‌آباد، مهيار، همگين كه درجنوب استان واقع شده‌‌اند از بيشترين فراواني خشكسالي برخوردار بوده و از لحاظ شدت خشكسالي‌هاي اتفاق افتاده نيز ايستگاه‌هاي امين‌آباد، همگين، مهيار و بادرود بيشترين شدت خشكسالي را متحمل شده‌اند و ازلحاظ تداوم خشكسالي‌ها نيز ايستگاه‌هاي امين‌آباد و کوهپايه بيشترين مدت را به‌ترتيب از سال2000-1997 و1990-1987 با يك دوره چهار ساله دارا مي‌باشد. نقشه پراكندگي مناطق آسيب‌ديده از خشكسالي نيز مويد اين واقعيت است كه به‌طور كلي خشكسالي‌هاي شديد بيشتر در مناطق جنوبي و مركزي استان اتفاق افتاده و ساير مناطق نيز در اين دوره داراي خشکسالي با شدت کمتر بوده و شمال استان نسبت به ساير مراكز داراي كمترين خشكسالي بوده است.

همچنين از روش لگاريتم پيرسون تيپ 3 جهت پيش‌بيني دوره برگشت‌هاي 5،10، 25 و50 سال استفاده گرديد که نقشه‌هاي ترسيم شده نشان مي‌دهد هرچه دوره برگشت افزايش يابد بر شدت خشکسالي افزوده مي‌گردد که اين شدت در مناطق شرقي، جنوبي و شمالي بيشتر مشاهده مي‌گردد.

واژه‌هاي كليدي:

خشكسالي، گيبس‌وموهر، دوره برگشت، شدت خشكسالي، لگاريتم پيرسون تيپ 3